ปัญหาเศรษฐในสังคมไทย

คำนำ รายงานฉบับนี้เป็นส่วนหนึ่งของวิชา คอมพิวเตอร์  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โดยมีจุดประสงค์เพื่อการศึกษาความรู้ที่ได้จากเรื่องปัญหา เศรษฐกิจ  ซึ่งรายงานนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับความรู้ด้านปัญหาและการแก้ปัญหาสังคม  ผู้จัดทำได้เลือกหัวข้อนี้ในการทำรายงาน เนื่องมาจากเป็นเรื่องที่น่าสนใจรวมถึงเป็นการ มองถึงปัญหาในสังคม   ขอขอบคุณ อาจารย์และ เพื่อน ๆ ทุกคนที่ให้ ความช่วยเหลือมาโดยตลอดผู้จัดทำหวังว่ารายงานฉบับนี้จะให้ความรู้ และเป็นประโยชน์แก่ผู้อ่านทุก ๆท่าน

นาย ศิรวิทย์  บางพิเชษฐ์



 

 



1.ปัญหาความไม่สมดุลของภาคเศรษฐกิจ

การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศในปัจจุบันมีการพึ่งพาต่างประเทศมากขึ้น เช่น ต้องมีการนำเข้าเครื่องจักร  วัตถุดิบและเทคโนโลยี  รวมทั้งการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศมากขึ้น รัฐบาลได้มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติส่งเสริมการลงทุนเพื่อกิจการอุตสาหกรรม  พ.ศ. 2503 โดยให้สิทธิประโยชน์ต่างๆแก่ผู้ประกอบการภาคอุตสาหกรรมรวมทั้งมีการตั้งคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุนมีภารกิจในการส่งเสริมให้เกิดการลงทุนในกิจการที่เป็นประโยชน์ของประเทศโดยการให้สิทธิในการลงทุน  เพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับระบบเศรษฐกิจและสังคม

  2.ปัญหาความยากจนและความเหลื่อมล้ำในการกระจายรายได้

  2.1ปัญหาการกระจายรายได้ กลยุทธ์การพัฒนาประเทศที่ให้ความสำคัญกับภาคอุตสาหกรรม  ก่อให้เกดความไม่เป็นธรรมในการกระจายรายได้ระหว่างภาคอุตสาหกรรมและภาคเกษตรกรรมอย่างเห็นได้ชัด  แนวโน้มในปัจจุบันสัดส่วนของภาคอุตสาหกรรมเพิ่มมากขึ้นของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ  ส่วนสัดส่วนของภาคเกษตรกรรมลดลง  แต่การจ้างแรงงานของเกษตรกรรมยังคงสูงเท่าอุตสาหกรรม  อีกทั้งการลงทุนในภาคอุตสาหกรรมยังกระจุกตัวอยู่ในกรุงเทพมหานคร  เขตปริมณฑลและเมืองใหญ่ๆเท่านั้น

  2.2 ปัญหาความยากจน  แม้ปัญหาความยากจนมีแนวโน้มดีขึ้นในปัจจุบัน โดยสัดส่วนคนจนลดลง  คนจนส่วนใหญ่อาศัยในชนบทประกอบอาชีพหลักทางการเกษตร  และหัวหน้าครัวเรือนมีการศึกษาชั้นประถมหรือไม่มีการศึกษา  แต่ความเหลื่อมล้ำของรายได้ระหว่างกลุ่มต่างๆของชั้นรายได้มากขึ้น  นอกเหนือจากความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ระหว่างบุคคลที่เพิ่มมากขึ้นแล้ว  ความไม่เท่าเทียมของรายได้ที่กระจายระหว่างภูมิภาคก็เพิ่มมากขึ้นด้วย ตัวอย่างปัญหาความยากจน ความยากจนที่เกิดขึ้นในชุมชน เช่น ปัญหาความยากจนที่มีผลสืบเนื่องมาจากสภาพดินฟ้าอากาศที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการประกอบอาชีพเกษตรกรรม ส่งผลให้ปริมาณผลผลิตทางเกษตรกรรมตกต่ำ

  3 ปัญหาด้านคุณภาพชีวิต 

  ถึงแม้ว่าปัจจุบันคนไทยจะมีอายุยืนยาวขึ้นเนื่องจากการพัฒนาทางด้านสาธารสุข  แต่กระแสวัตถุนิยมและบริโภคนิยม  รวมทั้งการเป็นสังคมเมืองมากขึ้น  มีผลทำให้วิถีชีวิตของประชากรไทยโดยเฉพาะชุมชนเมือง  เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว  ปัญหาสุขภาพจิตมีมากขึ้น ปัญหาสารเสพติดทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้นส่งผลให้เกิดปัญหาสังคม

4.ปัญหาความเสื่อมโทรมของทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

  การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศไทยเท่าที่ผ่านมา ก่อให้เกิดการขยายตัวด้านการผลิตสินค้าและบริการโดยมุ่งเน้นให้ความสำคัญเรื่องความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและการเพิ่มรายได้ของประชากรซึ่งมีการใช้ทรัพยากรธรรมชาติเป็นปัจจัยในการผลิตอย่างฟุ่มเฟือยขาดการวางแผนที่ดี ดังนั้นทรัพยากรธรรมชาติจึงเสื่อมโทรมและลดลงอย่างรวกเร็วตามปริมาณการผลิตสินค้าและบริการที่เพิ่มมากขึ้น

5.ปัญหาวิกฤตเศรษฐกิจ พ.ศ.2540

           ในช่วง พ.ศ. 2528 ถึง พ.ศ. 2538 เศรษฐกิจของประเทศไทยเติบโตเร็วมาก ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเจริญเติบโต คือค่าแรงงานที่อยู่ในระดับต่ำ ทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่มาก รวมทั้งค่าของเงินที่มีเสถียรภาพ

    ปัญหาวิกฤตเศรษฐกิจของประเทศไทย พ.ศ. 2540 มีสาเหตุสำคัญจาก

  1) การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดในสัดส่วนที่สูงมาก ใน พ.ศ. 2538 และ พ.ศ. 2539 บัญชีเดินสะพัดขาดดุลสูงถึง 8% และ7.9% ของมูลค่าผลผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ตามลำดับ

  2) การพึ่งพิงเงินกู้จากต่างประเทศจำนวนมาก เนื่องจากมีการเปิดเสรีทางการเงิน โดยการอนุญาตให้ภาคเอกชนสามารถกู้ยืมเงินจากต่างประเทศ ซึ่งนำไปสู่การลงทุนจำนวนมากในภาคเศรษฐกิจที่มิได้ก่อให้เกิดรายได้หรือก่อให้เกิดประสิทธิภาพในการผลิต เช่น การเก็งกำไรที่ดิน อสังหาริมทรัพย์ และตลาดหลักทรัพย์ ทำให้เกิดอุปสงค์ในการเก็งกำไร มีการลงทุนเป็นจำนวนมากเพื่อผลิตสินค้าสนองตอบอุปสงค์ในการเก็งกำไรให้ได้มากที่สุด

  3) ปํญหาหนี้ด้อยคุณภาพหรือหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ ในช่วงก่อนเกิดวิกฤตปัญหาเศรษฐกิจใน พ.ศ. 2540 ระบบสถาบันการเงินไทยมีบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์และบริษัทเครดิตฟองซิเอร์ถึง 91 แห่ง ซึ่งมีมูลค่าทรัพย์สินรวมประมาณ ร้อยละ 22 ของทรัพย์สินด้านการเงินและการธนาคารทั้งหมด สถาบันการเงินเหล่านี้ ใช้เงินกู้ยืมจากต่างประเทศเป็นแหล่งเงินทุนในการให้สินเชื่อ อีกทั้งเงินกู้และการลงทุนของบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ส่วนใหญ่ยังนำไปลงทุนในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และธุรกิจที่มีความเสี่ยงสูงประเภทอื่นๆ เช่น การเก็งกำไรในตลาดหลักทรัพย์ ดังนั้นเมื่อธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของไทยตกต่ำลงคุณภาพและมูลค่าสินทรัพย์ที่เป็นหลักประกันการกู้ยืมจึงปรับตัวลงตามไปด้วยสินทรัพย์บางส่วนกลายเป็นสินทรัพย์ด้อยคุณภาพหรือหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้เนื่องจากลูกหนี้ไม่สามารถชำระคืนเงินต้นและดอกเบี้ย ส่งผลกระทบให้สถาบันการเงินจำนวนมากขาดกระแสเงินสดเพื่อใช้ในการดำเนินงานหรือเกิดปัญหาการขาดสภาพคล่อง

แนวทางการพัฒนาเศรษฐกิจ

การพัฒนาที่ยั่งยืน  (Sustainable Develoment)

    การพัฒนาในประเทศที่ผ่านมาได้ให้ความสำคัญกับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นหลัก โดยเชื่อว่าหากเศรษฐกิจเติบโตสูงขึ้นระดับรายได้ของประชากรของประเทศก็จะเพิ่มขึ้นด้วย  ซึ่งจะส่งผลให้มาตรฐานการดำรงชีวิตของประชาชนสูงขึ้นแต่การขยายตัวทางเศรษฐกิจในเชิงปริมาณดังกล่าว ก่อให้เกิดปัญหาหลายประการ เช่น ปัญหาความเหลื่อมล้ำระหว่างภาคอุตสาหกรรมกับภาคเกษตรกรรมนำไปสู่ข้อสรุปผลของการพัฒนาที่ผ่านมาว่า “เศรษฐกิจดี สังคมมีปัญหา การพัฒนาคุณภาพและไม่ยั้งยืน” ความเจริญทางเศรษฐกิจไม่อาจดำรงอยู่อย่างยั้งยืนได้ หากไม่คำนึงถึงการบริหารจัดการด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม โดยต้องมีการใช้อย่างเหมาะสมและมีเหตุผล เพื่อตอบสนองความจำเป็นขั้นพื้นฐานของมนุษย์พร้อมทั้งจัดการ และคุ้มครองระบบนิเวศให้ใช้ประโยชน์ได้อย่างยั้งยืน ในศตวรรษที่ 2550 ประเทศไทยจึงได้ให้มีการใส่ใจอย่างจริงจังกับ “การพัฒนาอย่างยั้งยืน”

  1.  ความหมายของการพัฒนาที่ยั้งยืน

    การพัฒนาที่ยั้งยืน” ซึ่งล้วนแล้วแต่มีความหมาย ใกล้เคียงกัน แต่มีการกล่าวมากที่สุดคือ คำนิยามของสมัชชาโลกว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและพัฒนา (World Commission on Environment and Develoment) ซึ่งนิยามไว้ว่า “การพัฒนาที่ยั้งยืน คือ รูปแบบของการพัฒนาที่ตอบสนองต่อความต้องการของคนในรุ่นปัจจุบันโดยไม่ทำให้คนรุ่นต่อๆ ไปต้องลดทอนความสามารถในการที่จะตอบสนองความต้องการของตนเอง (Sustainable Development that meets the needs of  the present without compromising the ability of future generations to meet their own needs) หรือพูดอีกนัยหนึ่งคือ การทำให้กิจกรรมของมนุษย์ สอดคล้องกับกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ ตามแนวคิดดังกล่าวจึงสรุปได้ว่า การพัฒนาที่ยั่งยืน เป็นการพัฒนาที่ครอบคลุมการพัฒนาในทุกๆ ด้าน ทั้งด้านเศรษฐกิจ สังคม ทรัพยากรธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม เป็นต้น โดยมีคนเป็นศูนย์กลางหรือเป้าหมายของการพัฒนา เพื่อให้อยู่ดีกินดีทั้งคนในรุ่นปัจจุบันและรุ่นต่อๆ ไป

    

  แนวทางการพัฒนาที่ยั้งยืนมาจาก 3 แนวทางใหญ่ๆ คือ

-  แนวทางด้านนิเวศวิทยา

-  แนวทางด้านสังคม

- แนวทางด้านเศรษฐกิจ

    ประเทศไทยตระหนักถึงปัญหาที่เกิดจากการพัฒนาประเทศและเริ่มกำหนดเป้าหมายหลักของการพัฒนาประเทศที่มุ่งรักษาความสมดุลระหว่างการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ การกระจายรายได้และการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ ตั้งแต่แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 5 (พ.ศ. 2540 – 2549) และในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 8 (พ.ศ.2540 – 2544) แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 9 (พ.ศ. 2545 – 2549) และแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ.2550 -2554) (Green and Happiness Society)

  2.  แนวทางการปรับตัวของประเทศไทยสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน

    การพัฒนาที่ยั่งยืนมีแนวคิดในการดำเนินงานดังนี้

              2.1 การบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน  โดยต้องสร้างความเข้าใจว่าทรัพยากรธรรมชาติ เป็นทุนการผลิตประเภทหนึ่งของระบบเศรษฐกิจของประเทศและมีความสำคัญในการดำรงชีวิต

               2.2  การพัฒนาเศรษฐกิจอย่างยั่งยืน  การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศในหลายทศวรรษที่ผ่านมาเป็นการขยายตัวในเชิงปริมาณ โดยมีการกำหนดยุทธศาสตร์ในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 10 ดังนี้ คือ

    1. การบริหารเศรษฐกิจโดยรวม

    2. การเพิ่มสมรรถนะและขีดความสามารถของการแข่งขันของประเทศ

    3. การพัฒนาความเข้มแข็งทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

     - สนับสนุนการวิจัย

     - พัฒนากำลังคนด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีให้มีความสามารถมากขึ้น

     - พัฒนาโครงสร้างพื้นฐานสารสนเทศ

  2.3 การเสริมสร้างรากฐานของสังคมให้เข้มแข็งเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน

    โดยให้ความสำคัญกับการพัฒนาให้บุคลากรของชาติมีคุณภาพ มีความรู้ และพร้อมที่จะรับกระแสการเปลี่ยนแปลงของโลกบนพื้นฐานของความเป็นไทย

    - เชื่อมโยงการพัฒนาชนบทและเมืองให้สนับสนุนซึ่งกันและกัน

    - มีการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

  3. ดรรชนีการพัฒนาที่ยั่งยืนของประเทศไทย

    การวัดผลสำเร็จของการพัฒนาประเทศ ส่วนใหญ่พิจราณาจากผลิตภัณฑ์

มวลรวมภายประเทศ (Gross Domestic Product-GDP) และผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ ( Gross National Product-GNP) ซึ่งเป็นการให้ความสำคัญกับการสร้างความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ

            ประเทศไทยใช้ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศและผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ เป็นดรรชนีชี้วัดระดับการพัฒนาประเทศเช่นเดียวกับประเทศอื่น สังคมและสิ่งแวดล้อมไปพร้อมๆ กัน ในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ  ฉบับที่ 8 ฉบับที่ 9 และฉบับที่ 10 กำหนดให้ คนเป็นศูนย์กลางของการพัฒนา โดยการพัฒนาเศรษฐกิจเป็นเครื่องมือในการพัฒนาคนให้มีความสุขและมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ดรรชนีชี้วัดขึ้นใหม่ 2 ชุด คือ ดรรชนีความอยู่ดีมีสุข และ ดรรชนีความเข้มแข็งทางเศรษฐกิจ เพื่อใช้วัดผลกระทบขั้นสุดท้ายของการพัฒนาที่มีต่อคน

           

    ดรรชนีความอยู่ดีมีสุข

    เป้าหมายสำคัญของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 10 คือ การสร้าง สังคมอยู่ดีมีสุขร่วมกัน (Green and Happiness Society) ซึ่ง ความอยู่ดีมีสุข หมายถึง การมีสุขภาพอนามัยที่ดีทั้งร่างกายและจิตใจ มีความรู้ มีงานทำที่ทั่วถึง มีรายได้พอเพียงต่อการดำรงชีพ มีครอบครัวที่อบอุ่นมั่นคง อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี และอยู่ภายใต้ระบบบริหารจัดการที่ดีของภาครัฐ สามารถจำแนกเป็น 7 ด้าน คือ                                                                                                                      

    1. สุขภาพอนามัย

    2. ความรู้       

    3. ชีวิตการทำงาน

    4. รายได้และการกระจายรายได้

    5. ชีวิตครอบครัว

    6. สภาพแวดล้อม

     7. การบริหารจัดการที่ดีของภาครัฐ

  เศรษฐกิจชุมชนกับการพัฒนายั่งยืน

    เศรษฐกิจชุมชน คือ การดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจต่างๆ ทั้งด้านเกษตรกรรม อุตสาหกรรม บริการทั้งในด้านการผลิต การบริโภค และการกระจายผลผลิต โดยให้คนในชุมชนมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาพื้นฐานทางเศรษฐกิจของชุมชน คือ ให้มีส่วนร่วมคิด ร่วมคิด ร่วมทำ ร่วมรับประโยชน์ บนรากฐานของความสามารถที่มีอยู่ จากการใช้ “ทุนของชุมชน”

    สมาชิกในชุมชนจะเป็นผู้ตัดสินว่า พวกเราจะผลิตอะไรได้บ้างตามศักยภาพและทุนประเภทต่างๆ ที่มีอยู่เราจะผลิตกันอย่างไร โดยที่ชุมชนสามารถ คิดเอง ทำเอง ได้เอง

   

   

 -การพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนควรมีเป้าหมายสำคัญที่

             1. การพัฒนาขีดความสามารถของคน ครอบครัว และชุมชน

             2. การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม

 -การมุ่งพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนมีจุดแข็งที่เอื้ออำนวยต่อการพัฒนา ก็คือ

            1. คนในท้องถิ่นในชุมชนเดียวกันมีจิตสำนึกร่วมกัน

            2. การมีความเอื้ออารี

            3. การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกัน

            4. เป็นการพัฒนาที่เริ่มจากการกำหนดพื้นที่

 -แนวปฏิบัติในการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน

            1. สร้างเวทีการเรียนรู้ให้เกิดขึ้นก่อน

            2. วิเคราะห์ศักยภาพในขีดความสามารถของท้องถิ่น

            3. วางแผนพัฒนาตามแนวทาง

            4. ส่งเสริมการรวมกลุ่มในลักษณะต่างๆ

            5.พัฒนาเทคโนโลยีในความรู้เกี่ยวกับวิธีการผลิต

            6. พัฒนาระบบตลาด

            7.พัฒนากิจกรรมเกี่ยวกับการศึกษา

            8. ทำการวิจัย

            9. สร้างศูนย์การเรียนรู้เศรษฐกิจชุมชน

        10. สร้างหลักสูตรฝึกอบรมการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน

            11. พัฒนาระบบข้อมูลข่าวสาร

            12. เผยแพร่ข้อมูลข่าวสารการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนออกสู่สังคมภายนอก

 -การพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนด้วยแนวพระราชดำริ “ระเบิดจากข้างใน”

      ระเบิดจากข้างใน เป็นหลักในการพัฒนาคน ที่ต้องเริ่มจากการสร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชนให้มี        สภาพพร้อมที่จะรับการพัฒนาก่อนแล้วจึงค่อยออกมาสู่สังคมภายนอกหลักการพัฒนาที่แท้จริงการ      พัฒนาที่แท้ต้องเริ่มจากระดับฐาน ระดับย่อยที่สุด หรือ “ข้างใน”

 ตัวอย่างของการรวมกลุ่มที่ประสบความสำเร็จในการแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจ

- ชุมชนบ้านบ่อลูกลัง

       ประวัติการก่อตั้งชุมชน

            ชุมชนบ้านบ่อลูกรัง ต.คลองหินปูน อ.วังน้ำเย็น จ.สระแก้ว เริ่มเกิดขึ้นในช่วงประมาณ ปี พ.ศ. 2512 โดยเริ่มจากคนในจังหวัดอื่นย้ายถิ่นฐานเข้ามา ด้วยความต้องการหาแหล่งที่ดินทำกินที่มีความอุดมสมบูรณ์

       ลักษณะทางภูมิศาสตร์ของชุมชนบ้านบ่อลูกรังมีสภาพพื้นที่เป็นภูเขาสลับกับที่ราบ ในปี พ.ศ.2549 มีจำนวนประชากรตามทะเบียนบ้าน 200 หลังคาเรือน แต่อยู่จริงในหมู่บ้าน 149 หลังคาเรือน และมีจำนวนประชากรทั้งหมด 768 คน อยู่จริง 293 คน

            สภาพปัญหาของชุมชนบ้านบ่อลูกรัง

            - ปัญหาด้านที่ดินทำกิน

            - ปัญหานายทุนปล่อยกู้ทำให้เกิดปัญหาหนี้สินตามมา

            - ปัญหาจากภัยธรรมชาติ

            - ปํญหาที่ดินทำกิน

            ทั้ง อ.วังน้ำเย็น ถูกกรมป่าไม้คุมปลูกป่าหมดและไม่ได้มาแจ้งให้ชาวบ้านทราบก่อน ส่วนใหญ่จะเป็นพื้นที่ราบประชากรในหมู่บ้านมีจำนวนไม่มาก ชาวบ้านไม่มีที่ทำกิน และได้ย้ายเข้าไปอยู่ในป่าลึกกว่าเดิม

            ปัญหานายทุนปล่อยเงินกู้ และปัญหาหนี้สิน

            เกิดจากการที่เถ้าแก่เป็นนายทุนปล่อยเงินกู้ ชาวบ้านไปกู้เงินกับเถ้าแก่เพื่อมาทำไร่ข้าวโพด แล้วนำข้าวโพดที่ปลูกมาตกดอกกับเถ้าแก่ ร้อยละ 5-6 ปี ถัง/ปี

            ปัญหาจากภัยธรรมชาติและศัตรูพืช

            ตั๊กแตนปาทังก้า คือศัตรูพืชที่ทำให้ผลผลิตทางการเกษตร เช่น ข้าวโพด มะพร้าว อ้อย ถั่วลิสง ถั่วเขียว และข้าวฟ่างเสียหาย

            กล่าวโดยสรุปได้ว่า ปัญหาส่วนหนึ่งเกิดจากการกำหนดพื้นที่ของรัฐ โดยไม่สอดคล้องกับคนในชุมชน ซึ่งต้องใช้พื้นที่เพื่อการดำรงชีวิตและทำกิน

 - แนวคิดของชุมชนบ้านบ่อลูกรังในการจัดทำศูนย์ข้อมูลชุมชนเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน

            1. แนวทางในการแก้ปัญหาด้านต่างๆ

            2. ชุมชนบ้านบ่อลูกรังมีโอกาสได้ไปศึกษา

            3. มีพันธมิตรทางการสร้างความร่วมมือและสนับสนุนชุมชน

            4. ชุมชนมีทีมงานและคณะทำงานชุมชนที่เข้มแข็ง

  เหตุผลในการจัดทำศูนย์ข้อมูลชุมชนบ้านบ่อลูกรัง

            1. เพื่อเป็นการสืบค้นเรื่องราวต่างๆ

            2. เป็นการสร้างกระบวนการเรียนรู้ให้กับชุมชน

            3. สะดวกต่อการค้นหาและจัดเก็บข้อมูล

            4. เป็นเครื่องมือและนวัตกรรมการพัฒนาชุมชนบนฐานความรู้

            5. มีฐานข้อมูลชุมชนสำหรับเป็นแนวทางในการแก้ไขปัญหาชุมชน

            6. นำฐานข้อมูลมาวิเคราะห์ถึงการแก้ปัญหาความยากจน

            7. นำไปสู่การสร้างสื่อสาธารณะในชุมชน

            8. เยาวชนได้เรียนรู้เรื่องการประกอบเครื่องคอมพิวเตอร์

            9. มีผู้สืบทอดการเรียนรู้ในชุมชน

           10. ยกระดับการพัฒนาศูนย์การเรียนรู้

           11. สื่อความหมายได้ชัดเจนและรวดเร็ว

           12.ชุมชนควรมีข้อมูลของตนเอง

           13.มีข้อมูล มีแนวทางและสิ่งที่คาดหวังของชุมชน คือ ชุมชนพึ่งตนเองแบบยั่งยืน

            กระบวนการเริ่มต้นหรือการก่อรูปขององค์กรชุมชนเพื่อจัดทำข้อมูลชุมชนของชุมชนบ้านบ่อลูกรัง

            ผู้นำชุมชนถือได้ว่าป็นส่วนสำคัญต่อการชักชวนสร้างความเข้าใจกับชาวบ้านเกี่ยวกับการทำข้อมูลชุมชนในส่วนบ้านบ่อลูกรัง ผู้ใหญ่บ้านละอองดาว

        กระบวนการลงพื้นที่เพื่อจัดทำข้อมูลระดับชุมชนแบบมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านบ่อลูกรัง ได้มีการดำเนินงานหลังจากที่ผู้นำชุมชนได้ประสานความเข้าใจและทำประชาคมร่วมกับชาวบ้าน

            การจัดเก็บข้อมูลของกลุ่มองค์กรในชุมชน เช่น ประเภทของกลุ่ม กิจกรรม สถานะทางการเงิน และหน่วยงานที่ให้การสนับสนุน

 - ความสำเร็จจากการจัดทำข้อมูลชุมชนเพื่อการพัฒนาชุมชนบ้านบ่อลูกรัง

            1. สามารถใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น

            2. เรื่องทุนทางสังคม

            3. การจัดทำฐานข้อมูลทำให้ชุมชนได้รับรู้ความเคลื่อนไหวต่างๆ

            4. การได้มีโอกาสใช้นวัตกรรมใหม่ๆ

            5. ปัจจุบันมีสื่อหรือภาพประกอบต่างๆ

 - การนำข้อมูลไปพัฒนาหมู่บ้าน

            1. ชุมชนบ้านบ่อลูกรังมีกองทุนในหมู่บ้าน

            2. ข้อมูลด้านภูมิปัญญาท้องถิ่น

            3. ข้อมูลด้านวิถีชีวิต